3.2.1 Definitie

Voor de definitie van begrippen in het IMVG is ervoor gekozen om steeds zo dicht mogelijk bij de bron te blijven om op die manier de informatie zo precies mogelijk weer te geven. In de praktijk zien we meerdere definities van het begrip leegstand, die soms onderling conflicteren. Het IMVG heeft specifiek betrekking op administratieve leegstand. Deze definitie wijkt af van de feitelijke leegstand.

3.2.2 Beschrijving

Uit verschillende onderzoeken van de provincie Overijssel, CBS, Kadaster en Geonovum in 2015 en 2016, bleek een sterke behoefte bij overheden en marktpartijen aan integrale, uniforme en landsdekkende informatie over vastgoedgebruik. Voor de uitwisseling van informatie over vastgoedobjecten vormt het IMVG het gemeenschappelijke begrippenkader. De totale verzameling van vastgoedobjecten bestaat onder andere uit woningen, winkels, kantoren, scholen, ziekenhuizen, fabrieken en sportfaciliteiten. Dit heet de gebouwenvoorraad en hiertoe behoort al het vastgoed dat is vastgelegd in de BAG. Het IMVG brengt informatie over het gebruik van deze objecten samen.

Het IMVG koppelt de basisregistraties BAG, WOZ, HR en BRP. Indien een object administratief niet in gebruik is, dan is sprake van administratieve leegstand. Niet alle informatie uit deze bronnen is relevant voor het IMVG. Er is een afspraak nodig over welke informatie wel of niet wordt opgenomen in het IMVG. Om die reden is een selectieve en geïntegreerde view gewenst. Een view geeft weer welke objecten, relaties en attributen van een informatiemodel relevant zijn voor een specifiek doel (in dit geval: vastgoedgebruik). Elementen die voor dit doel overbodig zijn, worden weggelaten en indien nodig worden extra elementen toegevoegd. De LIV fungeert als use case voor het IMVG en levert informatie op het domein van vastgoedgebruik. Bovendien richt de LIV zich in eerste instantie op het in beeld brengen van leegstand. Het IMVG volgt die doelstelling.

3.2.3 Toelichting

Het vastgoed in het IMVG omvat alle panden met een verblijfsobject. Het IMVG richt zich in eerste instantie op het vaststellen van de administratieve gebruiksstatus voor deze objecten. Deze eerste versie van het informatiemodel concentreert zich op het deel van de gebouwenvoorraad dat administratief niet in gebruik is, ofwel: het deel dat administratief leegstaat. De koppeling tussen basisregistraties geeft inzicht in het administratieve gebruik op het niveau van een verblijfsobject (BAG).

Om administratief gebruik vast te stellen, koppelt het IMVG de WOZ, HR en BRP aan de BAG. Deze registraties geven een indicatie van de gebruiksstatus van het verblijfsobject. In het IMVG is er sprake van administratieve leegstand op het moment dat er op een verblijfsobject geen registratie is van een gebruiker in de WOZ, een vestiging in het HR en een persoon in de BRP. Daarnaast bevatten sommige registraties relevante extra informatie. In het verlengde van een integrale benadering, ligt een uniforme benadering. Hoewel er verschillende partijen zijn die naar het gebruik van vastgoed kijken en daarover publiceren, is er onderling geen consensus over de methode en de definities. Daarom heeft een brede groep partijen de wens geuit om hierover afspraken te maken. Het IMVG legt deze afspraken op uniforme manier vast.

Integrale benadering

Bestaande informatievoorzieningen richten zich vaak op een specifiek segment van het vastgoed, bijvoorbeeld kantoren of winkels. Ondanks de voordelen die dit heeft voor de marktspecifieke informatiebehoefte, zijn er ook nadelen. Het blijkt lastig om informatie tussen deze voorziening uit te wisselen. Bovendien bestaat niet voor alle typen vastgoed een informatievoorziening. Integraliteit is een belangrijke voorwaarde voor het IMVG. Het informatiemodel beschrijft daarom alle typen vastgoed die voorkomen in de BAG.

Om verschillende redenen bleek het relevant om binnen een bepaald gebied informatie over verschillende vastgoedtypen aan elkaar te kunnen relateren. Gemeenten en provincies zijn bijvoorbeeld verplicht de Ladder Duurzame Verstedelijking toe te passen voor het in kaart brengen van de ruimtebehoefte. Op die manier ligt het belang van integraal inzicht in feite verankerd in een wettelijk basis.

Het gebruik van een pand (zowel vergund als feitelijk) zegt respectievelijk iets over het oorspronkelijke gebruiksdoel en het huidige gebruik. Als iets leegstaat kan het zijn dat het object leegstaat als gevolg van bijvoorbeeld overaanbod voor die specifieke functie (bijv. kantoor), terwijl er aan een andere functie misschien een tekort is (bijv. woning). In zulke gevallen is het relevant om vraag en aanbod van ruimte integraal aan elkaar te relateren.

Vastgoedregistratie: BAG als ruggengraat

In Nederland registreert de overheid "alle met "gebouwen" samenhangende objecten" in de Basisregistratie Adressen en Gebouwen (BAG). Deze objecten zijn afgebakend en voorzien van een unieke aanduiding. De BAG onderscheidt de volgende vier objecten en legt hiervan de gegevens vast: panden, verblijfsobjecten, standplaatsen en ligplaatsen. Wat opvalt is dat de BAG panden definieert in plaats van gebouwen. Dit komt omdat de definitie van het object "gebouw" onvoldoende aansloot op de gewenste toepassing van een gebouwenregistraties.

De BAG brengt in feite twee samenhangende basisregistraties bij elkaar: de Basisregistratie Adressen (BRA) en de Basisgebouwenregistratie (BGR). Het gegevensmodel van de BGR maakt onderscheid tussen (kleinste) bouwkundige eenheden (panden) en (kleinste) gebruikseenheden (verblijfsobjecten). Hoewel er tussen beide objecten relaties bestaan, bakent de BGR een pand onafhankelijk af van een verblijfsobject. Een verblijfsobject maakt altijd deel uit van één of meerdere panden, maar een pand hoeft geen verblijfsobject te bevatten.

Een verblijfsobject moet volgens de definitie functioneel zelfstandig zijn. Dit heeft belangrijke consequenties voor informatie over vastgoedgebruik. Niet elk pand heeft één (of meerdere) verblijfsobject(en); sommige gebouwen vervullen namelijk een ondersteunende functie voor een ander gebouw . Deze ongeadresseerde gebouwen of bijgebouwen zijn in een aantal gevallen eveneens relevant voor het in kaart brengen van vastgoedgebruik. Het Kadaster deed onderzoek naar de mogelijkheid leegstand van agrarische bebouwing in beeld te brengen. De huidige versie van het IMVG neemt bijgebouwen niet mee.

Een verblijfsobject in de BAG heeft een gebruiksfunctie. Dit type gebruik wordt ook wel het vergunde gebruik genoemd. Zo is voor elk verblijfsobject tenminste één gebruiksdoel vastgesteld. Het gebruiksdoel leent zich voor een rudimentaire classificatie van verblijfsobjecten. Kortom, het onderscheid naar verblijfsobjecten is op twee manieren relevant voor het Informatiemodel Vastgoedgebruik: [1] om de gebruiksstatus van een (deel van) een vastgoedobject als geheel vast te stellen, en [2] om binnen een vastgoedobject het type gebruik per gebruikseenheid te kunnen onderscheiden.

Dataspecificatie: bronnen

Het IMVG haalt gegevens op uit (delen van) vier bronbestanden (BAG, WOZ, HR en BRP) en koppelt de gegevens aan elkaar op basis van de verblijfsobjectidentificatie (vbo-ID) uit de BAG (zie: figuur 1). Het vbo-ID is één van de authentieke gegevens uit de BAG, die de andere bronnen vanuit de stelselverplichting gebruiken.

De BAG vormt daarmee het middelpunt van de informatievoorziening. De koppeling vindt plaats op vbo-id (kleinste gebruikseenheid). Daarbij is het pand is als de (kleinste) bouwkundige eenheid een belangrijk object. De wens van gebruikers van de informatievoorziening is om op verblijfsobjectniveau te kunnen zien wat de administratieve gebruiksstatus is binnen het pand. Bovendien blijkt uit een pilot dat bij visualisatie van leegstand op objectniveau het hoge detailniveau en het type geometrie ("Point") van verblijfsobjecten de leesbaarheid bemoeilijkt, waardoor aggregatie naar pandniveau (geometrie: "Polygon") wenselijk is.

Uitgangspunten

Uitgangspunten toegepast bij het modelleren van IMVG:

• Beschrijven van het totaalpakket aan informatie dat voorziet in het dataleveringsproces voor de Landelijke Informatievoorziening Vastgoedgebruik (LIV), waaruit de dataproducten Landelijke Leegstandsmonitor, Remote Access Vastgoedgebruik, Ruimtelijke Concentratie Leegtand (methode Woonzorgwijzer) en Datalevering op objectniveau voor Gemeenten zijn afgeleid;
• het bevat geen specificatie van de datafunctionaliteiten zelf;
• het model vormt het afgestemde begrippenkader voor het domein vastgoedgebruik;
• het voorziet in een objectgerichte, gevectoriseerde data-uitwisseling;
• het IMVG kan worden toegepast in view en download services;
• De toepassing van 3D-informatie staat nog open. Enerzijds omdat dit mogelijk een onderwerp voor de toekomst is. Indien de BAG 3D beschikbaar komt, is het mogelijk relevant om voor panden met meerdere verblijfsobjecten met behulp van hoogte-informatie een meer nauwkeurige locatiebepaling te geven van de ligging van het verblijfsobject. Anderzijds ligt de implementatie ervan buiten de scope van het IMVG: die vindt immers plaats in de basisregistratie(s) waar het IMVG uit put;
• het maakt gebruik van bestaande geometrieën en voegt hieraan geen nieuwe geometrie toe. Wel voegt het model extra informatie toe aan de bestaande geometrieën, met als belangrijkste kenmerk de gebruiksstatus van een verblijfsobject;
• ook bevat het model temporele informatie. Voor het vaststellen van de gebruiksstatus van een verblijfsobject is bij uitstek relevant dat de koppeling van de informatie gebeurt op basis van de dezelfde peildatum. Bovendien is voor het monitoren van leegstand relevant om over een langere periode de resultaten van meerdere meetmomenten met elkaar te kunnen vergelijken, zodat de ontwikkeling over meerder jaren met elkaar vergeleken kan worden;
• het biedt integrale informatie, dat wil zeggen: informatie over alle typen vastgoed;
• het biedt uniforme informatie: de indicatie van de gebruiksstatus en andere relevante kenmerken is voor alle typen vastgoed op dezelfde wijze vastgelegd;
• het biedt landsdekkende informatie door gebruik te maken van basisregistraties.

Data-uitwisselingsarchitectuur

Het volgende figuur toont de data-uitwisselingsarchitectuur waarvan het IMVG onderdeel uitmaakt. Het figuur illustreert de informatiestroom van bronhouder tot eindproduct, maar is niet normatief voor de implementatie van de voorziening. Het figuur onderscheidt data-uitlevering en data-aanlevering. Data-uitlevering heeft betrekking op het leveren van data aan de uiteindelijke afnemers. Data-aanlevering is de aanlevering van data door bronhouders ten behoeve van de realistie van de tussenproducten of voorzieningen die met die gegevens in staat zijn om eindproducten te realiseren.

Voor de BAG, de WOZ en de BRP zijn de gemeenten bronhouder en voor het HR is dat de Kamer van Koophandel. Zij verzamelen en beheren de gegevens in de basisregistraties. Behalve voor de BRP, zijn deze bronnen ontsloten via een landelijke voorziening . De landelijke voorziening levert gegevens aan en koppelt de verschillende bronnen aan elkaar met behulp van het vbo-ID. Op die manier is het mogelijk om per verblijfsobject de administratieve gebruiksstatus vast te stellen. Het resultaat hiervan is de Landelijke Informatievoorziening Vastgoedgebruik (LIV).

De LIV maakt onderscheidt tussen functionaliteiten voor zowel alle overheden als marktpartijen en functionaliteiten die exclusief aan gemeenten toebehoren (zie: figuur 3). Het deel van de voorziening dat geaggregeerde gegevens aanbiedt is openbaar toegankelijk, maar de functionaliteiten met informatie op objectniveau worden via een authenticatie- en authorisatielaag aangeroepen; de gebruiker van de informatie moet zich identificeren en geautoriseerd zijn om over de objectdata te mogen beschikken.

3.4.1 Algemeen

Het doel van een informatiestandaard is om te komen tot een geüniformeerde wijze voor het beschrijven van de semantische inhoud van de registraties. Semantiek heeft betrekking op de betekenis van taal. In een standaard leggen we die betekenis eenduidig vast. Deze wijze van beschrijven gebeurt door middel van deze dataspecificatie. Die beschrijft in detail de data-inhoud van de informatievoorziening en de dataproducten die worden geleverd. Centraal in een hierin staat het informatiemodel. Dit zet de afspraken over begrippen en definities van gegevens binnen een bepaald domein schematisch op een rij. Dit helpt om de uitwisseling van informatie te vereenvoudigen.

3.4.2 Ontwikkeling standaard

In het kader van hergebruik van informatie neemt het Informatiemodel Vastgoedgebruik het stelsel van basisregistraties als vertrekpunt. Ook voor de ontwikkeling van het informatiemodel kan op die manier gebruik gemaakt worden van bijbehorende bestaande datastructuren. Niet alleen zijn deze datastructuren reeds ontwikkeld, vanuit de stelselgedachte zijn ze ook al op elkaar afgestemd.

Om informatiemodellen binnen het overheidsdomein onderling beter op elkaar af te stemmen, hebben VNG Realisatie, Kadaster en Geonovum gezamenlijk het Metamodel voor Informatiemodellering ontwikkeld. Hierin bundelen de drie organisaties hun kennis ten aanzien van informatiemodellering. Het metamodel richt zich op registraties binnen het overheidsdomein, maar is in bredere context inzetbaar.

Waar mogelijk past het IMVG het MIM toe. Maar, het IMVG koppelt bestaande informatiemodellen aan elkaar en sommige informatiemodellen bestonden al vóór het MIM en hanteren een afwijkende UML-notatie. In bepaalde gevallen was het verschil tussen de oorspronkelijke notatie en het MIM te groot. Het IMVG hanteert dan de oorspronkelijke UML-notatie. We zien ook dat binnen één model soms op twee verschillende manieren dezelfde relatie gemodelleerd is. Beide manieren zijn overgenomen. Dit maakt het model wel minder eenduidig.

Knelpunten bij (operationele) uitvoering

Bij de ontwikkeling van het informatiemodel, kwamen er een aantal uitdagingen aan het licht. Van de vier basisregistraties was alleen een informatiemodel van de BAG beschikbaar dat volgens het MIM was gemodelleerd.

Van sommige basisregistraties waren meerdere modellen beschikbaar waarbij niet zonder meer duidelijk was welk model het meest toereikend zou zijn. Niet van alle modellen was een UML-versie beschikbaar in Enterprice Architect (EA). Van de BAG en WOZ waren deze wel beschikbaar, maar van HR en BRP niet. Het informatiemodel van het HR was wel aanwezig als UML in html-formaat. Officieel is bij de Kamer van Koophandel ook een EA-versie, maar dit model wordt niet met andere partijen gedeeld.

Van de BRP is geen model beschikbaar. De Rijksdienst voor Identiteitsgegevens (beheerder van de BRP) verwees voor de benodigde informatie naar het Logisch Ontwerp BRP; een document in pdf-formaat. Het doel van het logisch ontwerp is niet om de datastructuur van de BRP te specificeren. Desondanks staat er wel relevante informatie in. Via de Referentiemodel Stelsel van Gemeentelijke Basisgegevens (RSGB) is het model van Gemeentelijke Basis Administratie verkregen.

Het BRP registreert naast ingezetenen (GBA) ook niet-ingezetenen (personen in het buitenland). Personen in het buitenland zijn voor het IMVG niet relevant. Het GBA volstaat voor het Informatiemodel Vastgoedgebruik. Het lastige is dat vanuit het GBA in het RSGB geen duidelijke link gelegd wordt met de BAG. In combinatie met het Logisch Ontwerp van de BRP is wel af te leiden waar die verbinding moet liggen.

Deze versie van het WOZ-model is uit 2012. De LIV maakt specifiek gebruik van de Landelijke Voorziening WOZ (LV WOZ). Hoewel er geen grote wijzigingen hebben plaatsgevonden, kan het model op kleine punten afwijken van de huidige situatie. Verder is het UML-model van de WOZ mogelijk vanuit andere software in EA geïmporteerd, want de diagrammen waren zeer moeilijk leesbaar.

In het stelsel zijn de BRP, WOZ en het HR aan de BAG gekoppeld. Het was lastig om die structuur goed uit de modellen terug te lezen omdat er niet op een éénduidige manier werd gerefereerd. Om de modellen op elkaar aan te laten sluiten, moesten daarom keuzes gemaakt worden.

Mogelijke discrepantie IMVG en LIV

Reproduceerbaarheid was vanaf het beging een belangrijk speerpunt van het IMVG en de LIV. Transparantie van de gebruikte methodiek was daarvoor cruciaal. Bij de ontwikkeling van de dataspecificatie bleek er tussen het IMVG en de LIV een discrepantie te zijn ontstaan. De resultaten zijn ook met dit informatiemodel niet volledig te reproduceren omdat het CBS met een hoogwaardige standaadisatie werkt om de bestanden te koppelen, waar geavanceerde IT en voortschrijdend inzicht tot optimale koppelresultaten leiden.

Het CBS heeft voor statistische doeleinden toegang tot de informatie uit de basisregistraties. Voor kwaliteitsdoeleinden maakt het CBS een verbeterslag op de ruwe data uit de basisregistraties. Deze stap gebeurt buiten de directe scope van het IMVG om en geldt als input voor alle CBS-afdelingen die gebruik maken van deze data. Het voordeel is dat de kwaliteit van de broninformatie door deze bewerking toeneemt. Dit heeft echter wel consequenties voor de reproduceerbaarheid van de methodiek.

Een poging om de gemaakte keuzes en gebruikte aanvullende data uit de voorbewerking in beeld te brengen, toonde aan dat dit een complexe stap is. Bovendien was het onduidelijk of van de geprepareerde bronnen een informatiemodel beschikbaar was. In hoeverre en in welke mate dit tot verschillen leidt, is daarom onduidelijk. Wat we wel weten is dat de bewerking op het HR het meest complex is. Op dat punt zullen de verschillen tussen ruwe en bewerkte data het grootst zijn. Om de kwaliteit van de cijfers te verbeteren wordt gebruik gemaakt van informatie uit aanvullende bronnen.

Concluderend: er is voor LIV een pragmatische keuze gemaakt. Eerdere cijfers die in het kader van de LIV door het CBS gepubliceerd zijn, vonden op dezelfde brondata plaats. Bovendien gaat het om een bewerking die de kwaliteit van de cijfers verbetert. Daarom is besloten om hierop voort te bouwen. Deze dataspecificatie sluit zo dicht mogelijk aan bij deze methodiek, maar wijkt op een aantal kleine punten af.

5.3.1 Beschrijving algemeen

Het Informatiemodel Vastgoedgebruik is opgebouwd uit verschillende onderdelen. In de kern bestaat een model uit objecten met attributen en de onderlinge relaties tussen objecten. Maar een model kan nog meer onderdelen (stereotypen) bevatten. Al deze onderdelen zijn gedefinieerd en vastgelegd in het MIM. In onderstaande tabel zijn alle stereotypen opgenomen met hun definitie. Een uitgebreidere toelichting is opgenomen de documentatie die via bovenstaande link beschikbaar is.

Het IMVG maakt gebruik van het stelsel van basisregistraties (zie: figuur 6). Binnen het IMVG vastgoedgebruik gemodelleerd als de koppeling van de modellen van de basisregistraties WOZ, NHR, BRP aan het model van de BAG. Vanuit deze koppeling ontstaat informatie over het administratieve gebruik. Bovendien bevatten de registraties relevante aanvullende informtie over het object. De volgende paragrafen geven een uitwerking van de verschillende elementen van het IMVG. Eerst volgt een uiteenzetting van de globale structuur aan de hand van het referentiemodel IMVG. Daarop volgt een toelichting op vastgoedgebruik aan de hand van het UML-model van het IMVG.

Referentiemodel

Het Informatiemodel Vastgoedgebruik (IMVG) koppelt verschillende basisregistraties aan elkaar (zie: figuur 7). Het doel en de structuur van deze bronnen bepalen in belangrijke mate de afbakening van het begrip vastgoedgebruik. Met andere woorden: het model geeft informatie over de administratieve gebruiksstatus van een verblijfsobject (zie: paragraaf 3.2). Per bron leggen we hieronder kort uit wat de rol is in het informatiemodel. Tot slot volgt een beknopte toelichting op de objecten IMVG_Vastgoedobject en IMVG_Vastgoedgebruik.

BAG

Het Informatiemodel Vastgoedgebruik stelt de BAG centraal. Deze basisregistratie bevat alle adressen en geometrieën van gebouwen in Nederland en voorziet ze van een unieke identificatiecode. De andere drie basisregsistraties verwijzen voor locatiegegevens naar de BAG op basis van die identificatiecode. Hierdoor is het mogelijk om informatie uit de andere bronnen rechtstreeks aan een BAG-locatie te koppelen. Dat geeft inzicht in de gebeurtenissen op een locatie; in dit geval het gebruik. Bovendien voorziet de BAG gebouwen van aanvullende informatie, zoals: bouwjaar (pand), gebruiksdoel en oppervlakte (verblijfsobject).

BRP

Woningen vormen het belangrijkste deel van de gebouwenvoorraad, namelijk 80%. De BRP legt van alle inwoners van Nederland het woonadres vast. Hiermee is het mogelijk om te zien of een woning in gebruik is. Heeft een woning tenminste één bewoner, dan bevat het BRP op die locatie een inschrijving. Het BRP verwijst voor het adres naar de BAG. Met andere woorden: koppelt de BAG aan de BRP, dan heeft het BAG-object een gebruiker.

NHR

De overige 20% van de gebouwenvoorraad bestaat uit niet-woningen (kantoren, winkels, scholen, etc.). Voor de aanwezigheid van activiteiten op deze locaties is het Handelsregister raadpleegbaar. Het Handelsregister registreert alle bedrijven, rechtspersonen en andere organisaties die deelnemen aan het economisch verkeer in Nederland. Op een vergelijkbare manier als met het BRP is voor de niet-woningen na te gaan of er op een locatie gebruik is. Vindt er op een locatie tenminste één economische activiteit plaats, dan bevat het NHR op die locatie tenminste één inschrijving. Voor de adresgegevens maakt het register een verwijzing naar de BAG. Daarom is de aanname: koppelt de BAG aan het NHR, dan heeft het BAG-object een gebruiker.

WOZ

Alle gegevens die nodig zijn om de WOZ-waarde te relateren aan zowel een onroerende zaak als aan een belanghebende, zijn ondergebracht in de basisregistratie WOZ. Voor de adressering van een onroerende zaak maakt de WOZ een koppeling met de BAG. Grofweg kent de WOZ twee typen belanghebbenden: een eigenaar of een gebruiker. Een WOZ-object heeft tenminste één eigenaar en geen of meerdere gebruikers. Soms is de eigenaar zelf gebruiker. Maar, als dat niet het geval is, kan het voorkomen dat een WOZ-object wel een eigenaar, maar geen gebruiker heeft.

De basisregistratie WOZ beslaat de totale vastgoedvoorraad (woningen en niet-woningen). Daardoor geeft het extra inzicht in het gebruik van zowel woningen als niet-woningen. Het afleiden van gebruik uit de WOZ, verschilt dus van de manier waarop dat met de BRP en het NHR gebeurt, want daar is de koppeling an sich de indicatie voor gebruik. Overigens komt het voor dat de WOZ geen uitsluitsel geeft óf niet koppelt aan de BAG. Hier houdt de huidige versie van het IMVG nog geen rekening mee.

Vastgoedobject en Vastgoedgebruik

De administratieve gebruiksstatus van een vastgoedobject registreert het IMVG vast met de objecten IMVG_Vastgoedobject en IMVG_Vastgoedgebruik. Niet alle panden in de BAG hebben een relatie met één of meerdere verblijfsobjecten. Het IMVG richt zich op vastgoedobjecten. Dat zijn panden met één of meerdere verblijfsobjecten. Een koppeling van bovenstaande basisregistraties aan het vastgoedobject resulteert in de verschillende voorkomens van vastgoedgebruik van verblijfsobjecten binnen het vastgoedobject (zie: figuur 8). Indien geen van de drie bronnen een indicatie van gebruik geeft, geldt het verblijfsobject als administratief leeg (zie: figuur 8, combinatie 8). In sommige gevallen is de belanghebbende in de WOZ onbekend (zie: figuur 8, combinatie 9 t/m 12). Als dit voorkomt en beide andere registraties geven geen gebruiksindicatie, dan is de gebruiksstatus eveneens onbekend. In de overige gevallen gaat het informatiemodel uit van gebruik (zie: figuur 8, combinatie 1-7).

5.3.2 Overzicht

Het onderstaand UML-diagram bevat het complete Informatiemodel Vastgoedgebruik, inclusief de relatie met de basisregistraties BAG, WOZ, NHR en BRP. De tabel licht het kleurgebruik in het UML-diagram toe. De volgende paragrafen gaan afzonderlijk in op de verschillende onderdelen vna het diagram. Het IMVG neemt van elke basisregistratie slechts een deel van de inhoud over en voegt daar de specifieke informatie aan toe die nodig is voor de realisatie van de in de scope genoemde processen. Dit heet een view; het IMVG heeft als het ware een eigen 'kijk' op de informatie in de basisregistraties, namelijk vanuit het perspectief van vastgoedgebruik.

Objecten, attributen en relaties

Het UML-diagram toont de informatie die nodig is voor de indicatie van administratief vastgoedgebruik. Ook bevat het model alle gegevens uit de basisregistraties BAG, WOZ, NHR en BRP die vastgoedobject van relevante extra kenmerken voorziet (bijv. aantal vierkante meters in gebruik of leegstaand). Daarom zijn in het model ook de relaties met (delen van) deze basisregistraties opgenomen in het model. Aan de linkerkant bevindt zich de IMVG view op het informatiemodel van de LV WOZ (groen). Het deelmodel rechtsboven geeft in de IMVG view op de LV BAG weer (oranje). Rechtsonder toont de IMVG view op de NHR (paars). Het deelmodel middenboven geeft gestalte aan de IMVG view op het BRP/GBA.

De kern van het model, vastgoedgebruik, bevindt zich in het midden van het diagram (blauw). Vastgoedgebruik wordt gegenereerd op het koppelvlak van de vier basisregistraties. Het IMVG-objecttype vastgoedgebruik koppelt de verschillende basisregistraties aan elkaar op basis van het objecttype verblijfsobject uit de BAG. Dat object fungeert in alle basisregistraties als unieke koppelsleutel. Voor de leesbaarheid zijn de datatypen, gegevensgroepen en waardelijsten van de basisregistraties niet het overzicht opgenomen.

Het objecttype vastgoedobject is een specialisatie van het objecttype pand uit de BAG. Het IMVG modelleert specifiek de administratieve gebruiksstatus van panden met één of meer verblijfsobject(en). Het objecttype pand uit de BAG bevat echter ook standplaatsen, ligplaatsen en ongeadresseerde objecten (bijgebouwen). Maar, die typen panden vallen buiten de scope van het informatiemodel. Daarom is het specifieke objecttype vastgoedobject gecreëerd. Via de relaties met verblijfsobject en pand erft het objecttype vastgoedobject de geometrieën en andere attributen uit de BAG. Hierdoor is het mogelijk administratief gebruik (en dus ook leegstand) op gebouwniveau weer te geven op een kaart.

Naast het vastgoedobject is ook het objecttype vastgoedgebruik opgenomen. Dit objecttype heeft als belangrijkste attribuut gebruiksstatusVerblijfsobject. Dit is het centrale gegeven van het informatiemodel. Via dit objecttype worden de registraties aan elkaar gekoppeld. Het heeft daarom een relatie met de verblijfsobjectidentificatie (of adresseerbaarobjectidentificatie indien niet apart gespecificeerd) uit elke registratie. Voor de koppeling met het NHR en het BRP geldt dat wanneer de koppeling met de BAG voor één van deze registraties slaagt (de registratie bevat een relatie met een verblijfsobject in de BAG), is er sprake van gebruik.

De koppeling met de WOZ ziet anders uit. De WOZ heeft per definitie een link met een verblijfsobject in de BAG. Gemeenten wijzen aan wie de belanghebbende eigenaar, de belanghebbende gebruiker of de medebelanghebbende van WOZ-object is. Dit wordt vastgelegd in het attribuut aanduidigingEigenaarGebruiker. Voor vastgoedgebruik is met name relevant of een verblijfobject daadwerkelijk een gebruiker heeft. Koppelt één van de andere registraties niet, maar is er wel een gebruiker in de WOZ bekend, dan is sprake van administratief gebruik. Slechts in het geval waarin via het NHR en BRP geen link kan worden gelegd met de BAG én in de WOZ geen gebruiker wordt gevonden is er sprake van administratieve leegstand. Als er in het NHR en de BRP niks staat geregistreerd op een verblijfsobject en in de WOZ de belanghebbende onbekend is, krijgt ook de gebruiksstatusVerblijfsobject de waarde 'onbekend'. Deze condities zijn weergegeven met het blauwe element contraint note «Pre-condition».

De mogelijke waarden (objectInGebruik of objectStaatLeeg) zijn weergegeven in de waardelijst gebruiksStatus. Naast de relaties met de vier basisregistraties heeft het objecttype vastgoedgebruik ook een relatie met het objecttype vastgoedobject. In principe zou via het verblijfsobject de relatie met het pand gelegd kunnen worden, maar omdat het IMVG specifiek kijkt naar een deelpopulatie (vastgoedobjecten), is een directe relatie gelegd tussen het objecttype vastgoedgebruik en vastgoedobject. Het belang van de keuze komt voort uit de toepassing van de gegevens.

Waardelijsten

Waardelijsten die als datatype «codeList» zijn opgenomen in de IMVG-view op de basisregistraties worden niet in het UML beheerd, maar in externe waardelijsten. Deze waardelijsten behoren toe aan andere bronhouders en worden derhalve niet binnen het IMVG en vallen daarmee buiten de scope van dit model. Meer in het algemeen geldt dat waardelijsten van het type «enumeration» binnen het model zijn opgenomen en dat waardelijsten van het type «codeList» extern worden opgenomen, behalve als ze wel onderdeel uitmaken van het inhoudelijke beheer van het IMVG. Dit gebeurt om twee redenen: [1] omdat de externe modellen deze lijsten zelf niet hebben opgenomen en [2] om het model leesbaar te houden.

Basisattributen voor identificatie

Alle concrete objecttypen en daarmee objecten in een dataset hebben een attribuut voor identificatie. Met deze identificatie kunnen ze uniek geïdentificeerd worden. Het MIM hanteert hiervoor het attribuut Id. Niet alle informatiemodellen waren KKG-compliant in UML beschikbaar. Omdat ervoor gekozen is om bij de modellering van het IMVG de oorspronkelijke modelleringsconcepten in tact te laten, is de identificatie an sich wel gewaarbord, alleen gebeurt dit binnen het model niet op een uniforme manier.

Verder beschikken de objecten in de dataset over verschillende attributen met temporele informatie. Omdat gebruik is gemaakt van verschillende basisregistraties die semantisch (nog) niet op elkaar zijn afgestemd kan de benaming van dit attribuut onderling verschillen. Bovendien is het attribuut binnen sommige registraties generiek (bijv. BAG) en binnen andere registraties specifiek (bijv. NHR). Kortom, de benodigde temporele informatie is binnen de modellen aanwezig, maar niet eenduidig.

5.4.1 Objecttypen

5.4.2 Gegevensgroeptypen

5.4.3 Gestructureerd datatype

Gestructureerd datatype IMVG_gebruiksstatus

Overzicht Attributen

5.4.4 Enumeraties

Enumeratie IMVG_gebruiksstatus

Enumeratiedetails IMVG_gebruiksstatus